Μιρέλλα Παπαοικονόμου

Η δημιουργός, που άλλαξε την τηλεόραση

Απο την Χριστίνα κατσαντώνη

Το γράψιμο για τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου είναι τρόπος ζωής. Είναι μια ευκαιρία να ταξιδεύει σε άλλους τόπους κι εποχές, να γνωρίζει ανθρώπους και να ταυτίζεται μαζί τους, να εξερευνά τις ιστορίες τους, να τους ακούει, να τους κατανοεί και να ζει μέσα από εκείνους όλες τις ζωές που δεν έζησε… Από μικρή, επένδυε στο γράψιμο το απόθεμα συναισθήματος που δεν εκδήλωνε στη ζωή της. Είχε χαρούμενα παιδικά χρόνια κι άριστες επιδόσεις στο σχολείο, όπου διακρινόταν ιδιαίτερα στην έκθεση. Πέρα από καλές εκθέσεις, όμως, έγραφε τα πάντα: ποιήματα ή ανώνυμα γράμματα, που μπορεί άλλοτε να απευθύνονταν στη μητέρα της για κάποιο παράπονο κι άλλοτε σε ένα φανταστικό εραστή, που την εγκατέλειψε! Το πλεόνασμα συναισθημάτων έπρεπε κάπως να εκτονωθεί και για τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου ο τρόπος αυτός ήταν ανέκαθεν το γράψιμο.

Τα πρώτα σενάρια

Τελειώνοντας το σχολείο, έφυγε για την Αγγλία, όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία της Τέχνης. Με την επιστροφή στην Ελλάδα θέλησε να κάνει το κέφι της. Συνέχισε τις σπουδές της στη σκηνογραφία και τη διακόσμηση, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να δουλεύει στον χώρο της διαφήμισης. Η διαδρομή της συνεχίστηκε στο θέατρο, έναν χώρο που τη γοήτευε από μικρή, όπου εργάστηκε με επιτυχία ως σκηνογράφος κι ενδυματολόγος. Κι ενώ είχε μπροστά της μια πετυχημένη καριέρα, εντελώς συμπτωματικά μπήκε στη ζωή της η τηλεόραση, που της έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθεί με αυτό που πραγματικά αγαπούσε, αυτό που την “έτρωγε”. Κι άρχισε ξανά να γράφει, αυτή τη φορά σενάρια… Η αφορμή στάθηκε ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ο οποίος πρότεινε στη Μιρέλλα Παπαοικονόμου να δοκιμάσει να γράψει ένα σενάριο για τη σειρά αυτοτελών επεισοδίων “Μικροί μεγάλοι”. Έγραψε μέσα σε ένα βράδυ το πρώτο, ακολούθησαν άλλα 99 επεισόδια.

Νέα εποχή στην τηλεόραση

Με το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης, αποφάσισε να γράψει ένα σενάριο μιας ολοκληρωμένης σειράς, που ήταν το “Παράθυρο στον ήλιο”. Για τη συγγραφή του χρειάστηκε 5-6 μήνες. Όταν το πήγε στον ΑΝΤ1, στο Mega και στην ΕΡΤ, εισέπραξε αρνήσεις με θετικά σχόλια. Ωραίο το γράψιμο, αλλά η σειρά δεν κάνει, δεν είναι τηλεοπτική, δεν έχει δράση, ούτε φόνους, ήταν σε γενικές γραμμές η απορριπτική απάντηση... Στενοχωρήθηκε, αλλά πείσμωσε, δεν εγκατέλειψε. Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, έγραψε άλλο ένα σενάριο, παίρνοντας στοιχεία από τη ζωή της ίδιας και της αδερφής της. Αυτή τη φορά εγκρίθηκε και από τα τρία κανάλια, κι ας μην είχε φόνους. Ήταν το σενάριο από τις “Γυναίκες”. Η σειρά κατέληξε στο Mega κι εξελίχθηκε σε μια από τις σειρές που σημάδεψαν την εποχή (1992) και την τηλεόραση. Ένα χρόνο μετά, ήρθε το σίριαλ, που συγκίνησε, αγαπήθηκε κι άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία της ελληνικής μυθοπλασίας στην τηλεόραση. Η “Αναστασία”, με τη Μυρτώ Αλικάκη στον ομώνυμο ρόλο, στάθηκε ένα φαινόμενο της εποχής, που απασχόλησε τους πάντες και πέτυχε σπάνια ρεκόρ τηλεθέασης.   Από εκεί και πέρα, η μία επιτυχία διαδέχτηκε την άλλη. Το “Παράθυρο στον ήλιο”, που είχε κάποτε απορριφθεί βρήκε τον δρόμο του στην ΕΡΤ, ενώ ακολούθησαν σίριαλ που λάνσαραν πρωταγωνιστές κι έγιναν μεγάλες επιτυχίες όπως τα “Μη φοβάσαι τη φωτιά”, “Ο απών”, “Λόγω τιμής”, “Η ζωή που δεν έζησα”, “Λένη”, “Έτσι ξαφνικά”, αργότερα και το “Νησί”, όπου έγραψε κι επιμελήθηκε τη διασκευή του σεναρίου από το ομώνυμο μυθιστόρημα.

Η δύναμη της αλήθειας

Όλες οι σειρές της φέρουν ατόφια την προσωπική σφραγίδα της. Είναι ιστορίες πραγματικές με ήρωες αληθινούς κι αναγνωρίσιμους. Ιστορίες, που προκύπτουν από ερεθίσματα της καθημερινότητας, όπως ήταν ο έρωτας ενός φίλου της για ένα πολύ νεότερο κορίτσι και που συνήθως ξεκινούν με ένα ερώτημα: τι θα γίνει αν… Στην προκειμένη περίπτωση, έγινε η “Αναστασία”. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας της στον χώρο του σεναρίου, η Μιρέλλα Παπαοικονόμου ποτέ δεν σταμάτησε να επενδύει συναίσθημα σε κάθε σενάριο της, να δημιουργεί χαρακτήρες με τους οποίους ταυτίζεται πρώτα η ίδια και να καταθέτει αλήθεια, πιστεύοντας πάντα ότι ένας απλός διάλογος που λέει την αλήθεια, μπορεί να έχει περισσότερη δύναμη από μια ιστορία με δράση και φόνους. Γιατί αυτή η αλήθεια είναι που κάνει ακόμα και την ίδια, όταν ξαναβλέπει κάποιες σκηνές από σειρές της, που έχει γράψει κι έχει δει και ξαναδεί στο γύρισμα και στο μοντάζ, να συγκινείται. Σαν να ξαναζεί στιγμές ζωών που έζησε, αλλά κι εκείνων, που ζει γράφοντας.