Η δημιουργός του εκπαιδευτικού οργανισμού, που έβαλε σε υψηλή τροχιά ανάπτυξης την ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα, μιλά για τη διαδρομή της από μια τάξη με έξι μαθητές στους 25.000 που αριθμεί σήμερα ο όμιλος Μητροπολιτικό – ΑΚΜΗ, ανατρέχει στις δυσκολίες, που όμως δεν την έκαμψαν και μοιράζεται τη φιλοσοφία της γύρω από την εκπαίδευση, που δεν αφορά μόνο τη μεταφορά της γνώσης...
Καλλιόπη Ροδοπούλου
Η γυναίκα, που άλλαξε την ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα
Από τη Χριστίνα Κατσαντώνη
Η εκπαίδευση είναι ο χώρος, που η Καλλιόπη Ροδοπούλου αγάπησε από παιδί. Από τότε, που μαθήτρια ακόμα του Δημοτικού ανέβαινε στην έδρα και παρίστανε τη δασκάλα στους συμμαθητές της. Κι όταν άλλα παιδάκια ονειρεύονταν να γίνουν τραγουδιστές ή αστροναύτες, εκείνη έκανε όνειρα σχετικά με την εκπαίδευση. Διόλου περίεργο για τη γυναίκα, που ξεκινώντας από μια σχολή βρεφονηπιοκόμων με έξι μαθητές, έφτασε να δημιουργήσει έναν εκπαιδευτικό όμιλο, που σήμερα αριθμεί μισό αιώνα ιστορίας, περισσότερα από 180 προγράμματα σπουδών και πάνω από 25.000 σπουδαστές.
Ως διευθύνουσα σύμβουλος του μεγαλύτερου ιδιωτικού εκπαιδευτικού οργανισμού στην Ελλάδα, του Ομίλου Μητροπολιτικό – Ακμή, η Καλλιόπη Ροδοπούλου έχει πληθώρα υποχρεώσεων σε καθημερινή βάση. Η ίδια είναι ξεκάθαρη ως προς τις προτεραιότητές της.
Θεωρεί τον εαυτό της εκπαιδευτικό και όχι επιχειρηματία και διευκρινίζει ότι το πρώτο που την ενδιαφέρει είναι πάντα η εκπαιδευτική διαδικασία. Ασχολείται βεβαίως και επιχειρηματικά με τον όμιλο, όμως δεν έχει αφήσει ποτέ το κομμάτι της εκπαίδευσης, ακριβώς γιατί είναι αυτό που αγαπάει. Κι όπως η διαδρομή ζωής της αποδεικνύει, όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας.
Τα πρώτα βήματα
Η Καλλιόπη Ροδοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, ως ένα ζωηρό παιδί και μια μέτρια μαθήτρια, που δεν ήθελε να διαβάζει, αλλά ήθελε να κάθεται στο πρώτο θρανίο και να παρακολουθεί τον δάσκαλο. Τελειώνοντας το σχολείο, αποφάσισε να σπουδάσει ψυχολογία για να προσεγγίσει μέσα από αυτήν το κομμάτι της εκπαίδευσης, που πάντα ονειρευόταν.
Πρώτη της δουλειά ήταν στα εκπαιδευτήρια Αηδονοπούλου, όπου ανέλαβε να βοηθήσει τους πιο “αδύναμους” μαθητές. Το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία, εδραιώνοντας την άποψη που είχε ήδη διαμορφωθεί μέσα της και την ακολουθεί έκτοτε σε όλη τη διαδρομή της: δεν υπάρχει κακός μαθητής, υπάρχει μόνο κακός δάσκαλος.
Εξελίσσοντας την επαγγελματική κατάρτιση
Στα 23 της, σε πείσμα της δυσπιστίας και των αρνητικών προβλέψεων, που αντιμετώπιζε ως νεαρή γυναίκα, αποφασίζει να ανοίξει έναν πρωτοποριακό παιδικό σταθμό, που λειτουργούσε 24 ώρες το 24ωρο. Η έλλειψη προσωπικού, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τότε, δεδομένου ότι μόλις είχαν ξεκινήσει στα ΤΕΙ οι σπουδές για βρεφονηπιαγωγούς, την οδηγεί στην απόφαση να ανοίξει μια in-house σχολή.
Και κάπως έτσι, ξεκινά η εμπλοκή της Καλλιόπης Ροδοπούλου με την εκπαίδευση, που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Μέσα σε μια τάξη με έξι φοιτητές, που την επόμενη χρονιά έγιναν 20, ύστερα 80, 400 και σήμερα ξεπερνούν τους 25.000…
Στην πρώτη σχολή προστέθηκαν αργότερα σχολές επαγγελμάτων υγείας κι όταν το 1993, θεσμοθετήθηκαν τα ΙΕΚ από το Υπουργείο Παιδείας, ακολούθησαν κι άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα (που σήμερα φτάνουν τις 107 ειδικότητες), ανάλογα πάντα με τις ανάγκες της αγοράς και με γνώμονα την αντίληψη ότι μια κοινωνία δεν χρειάζεται μόνο γιατρούς ή δικηγόρους, αλλά και μεσαία στελέχη.
Κι όταν δημιουργήθηκε η ανάγκη για Πανεπιστημιακές σπουδές, ο όμιλος προχώρησε σε συμφωνίες με βρετανικά Πανεπιστήμια, ώστε να μπορεί να προσφέρει σήμερα πάνω από 70 προγράμματα σπουδών Bachelors σε έξι διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. Κι οι στόχοι μαζί με τα όνειρά της για την υλοποίηση ακόμα υψηλότερων εκπαιδευτικών προγραμμάτων συνεχίζονται...
Οικογενειακή υπόθεση
Στο πλευρό της σε αυτή την πορεία, η Καλλιόπη Ροδοπούλου εξακολουθεί να έχει τον σύζυγό της, πλέον και τους τρεις γιους της, στους οποίους εμφύσησε την αγάπη της για τη δουλειά στον χώρο της εκπαίδευσης, την αίσθηση ότι το Μητροπολιτικό και η Ακμή είναι οικογένεια, το τέταρτο και το πέμπτο παιδί της, όπως χαρακτηριστικά λέει.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, η φιλοσοφία της για την εκπαίδευση δεν έχει αλλάξει. Η μεγάλη πρόκληση παραμένει σταθερά ο τελευταίος μαθητής, όχι ο πρώτος, η προσέγγιση του αδιάφορου ή του “αδύναμου” σπουδαστή, προκειμένου να πετύχει το μέγιστο αποτέλεσμα σύμφωνα με τις δυνατότητές του.
Όσο για το μεγάλο στοίχημα, που συνεχίζει να την κινητοποιεί, δεν αφορά μόνο τη μεταφορά της γνώσης, αλλά τη διαμόρφωση ήθους και επαγγελματισμού, με οδηγό την ακλόνητη πεποίθηση ότι μέσα από την εκπαίδευση μπορούμε να αλλάξουμε τον άνθρωπο, άρα να αλλάξουμε τη ζωή μας και να μιλάμε για έναν καλύτερο κόσμο, με σωστούς επαγγελματίες – χαρούμενους ανθρώπους...
