Η Καλλιρρόη Παρρέν ήταν εκπαιδευτικός, εκδότρια, δημοσιογράφος και το πιο σημαντικό, πρωτοπόρος της γυναικείας επανάστασης. Η πίστη και η επιμονή της έθεσαν τα θεμέλια για πολλά δικαιώματα των γυναικών, κι ας ήρθαν πολύ αργότερα.

#feminism #journalism #womenmovement

Από τη Μία Κόλλια

Γεννήθηκε το 1861 στα Πλατάνια Αμαρίου στο Ρέθυμνο της Κρήτης και έξι χρόνια μετά εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ο πατέρας της Στυλιανός Σιγανός ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Κρητών Προσφύγων. Αφού πέρασε τα σχολικά της χρόνια στη Σχολή Σουρμελή στον Πειραιά και ύστερα στη γαλλική Σχολή Καλογραιών, αποφοίτησε τελικά το 1878 από το Αρσάκειο με βαθμό «άριστα». 

Μετά την αποφοίτησή της, πήγε στην Οδησσό, όπου για δύο χρόνια ήταν διευθύντρια του παρθεναγωγείου της ελληνικής κοινότητας. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, παντρεύτηκε τον γαλλοαγγλικής καταγωγής δημοσιογράφο από την Κωνσταντινούπολη Ιωάννη Παρρέν, ο οποίος ήταν ο ιδρυτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Έχοντας την υποστήριξη του συζύγου της, η Καλλιρρόη Παρρέν αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα της δημοσιογραφίας -και πράγματι, στις 8 Μαρτίου 1887 εκδίδει την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών», η οποία ήταν το πρώτο γυναικείο έντυπο στην ελληνική επικράτεια. Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε σε 3.000 αντίτυπα, που έγιναν άμεσα ανάρπαστα, και ανατυπώθηκε σε 7.000 ακόμα που πουλήθηκαν την ίδια μέρα, σε μια Αθήνα μάλιστα με πληθυσμό 65.000 κατοίκων, από τους οποίους πολλοί ήταν αναλφάβητοι. 

Η εφημερίδα συντασσόταν αποκλειστικά από γυναίκες και γνώρισε μεγάλη ανταπόκριση, φτάνοντας μάλιστα τις 5.000 αντίτυπα, εντός και εκτός Ελλάδας, το 1892, ενώ πρωτοστάτησε σε κινήματα υπέρ των γυναικών, με αποκορύφωμα την υποβολή στην κυβέρνηση Τρικούπη 2.850 υπογραφών υπέρ της γυναικείας εκπαίδευσης.

Η κυκλοφορία της εφημερίδας συνεχίστηκε για 31 χρόνια, μέχρι την απότομη διακοπή της τον Νοέμβριο του 1917, λόγω των πολιτικών συνθηκών που επικρατούσαν στη χώρα μας. Η ίδια η Καλλιρρόη Παρρέν εξορίστηκε τότε στην Ύδρα μέχρι τον Νοέμβριο του 1918, λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων.

Parren

Η σπουδαία αγωνίστρια του γυναικείου κινήματος άφησε πίσω της ως κληρονομιά ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, που αφορούσε κυρίως τον φεμινισμό, αλλά η δράση της δεν περιορίστηκε εκεί. Συμμετείχε ενεργά σε διεθνή γυναικεία συνέδρια σε όλο τον κόσμο, για να διαδώσει την ανάγκη εξασφάλισης παιδείας και εργασίας για τις γυναίκες. 

Ακόμη, ίδρυσε τη «Σχολή της Κυριακής των Απόρων Γυναικών και Κορασίων» (1890), το «Άσυλο της Αγίας Αικατερίνης» (1895), το «Άσυλο των Ανιάτων» (1896) και τον «Πατριωτικό Σύνδεσμο», την «Ένωσιν υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών», ενώ το 1896, ύστερα από ένα συνέδριο στο Παρίσι, δημιουργήθηκε υπό την προεδρία της Παρρέν η «Ένωσις των Ελληνίδων». 

Επίσης, το πάθος της για τη διατήρηση των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων, την οδήγησε το 1911 να δημιουργήσει το «Λύκειο των Ελληνίδων», το οποίο ξεκίνησε κατά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, την καταγραφή, διδασκαλία και παρουσίαση παραδοσιακών χορών, ενώ η δράση του είναι γνωστή μέχρι και σήμερα, με πολλά μέλη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μια ακόμη, πολύ σημαντική συμβολή της Καλλιρρόης Παρρέν ήταν ότι μετά από δικά της διαβήματα, η κυβέρνηση Θ. Δηλιγιάννη επέτρεψε τη φοίτηση των γυναικών στο πανεπιστήμιο και το πολυτεχνείο, όταν πλέον αυτό είχε γενικευθεί στην Ευρώπη. 

Ήταν η πρώτη που κίνησε το θέμα της παραχώρησης δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες ήδη από τη δεκαετία του 1890, που όμως καμία κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε, μέχρι που κατέληξε να γίνει πραγματικότητα μετά από 70 χρόνια. Οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» στις δημοτικές εκλογές το 1949, το οποίο είχαν μόνο οι εγγράμματες άνω των 30 ετών. Η απόφαση αυτή επεκτάθηκε το 1952 και για τις βουλευτικές εκλογές. 

Η Καλλιρρόη Παρρέν έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιανουαρίου 1940, ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη, ως αναγνώριση της προσφοράς της στο έθνος. Ο δήμος Αθηναίων, θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στη μνήμη της, τοποθέτησε το 1992 προτομή της στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. 

#αφιέρωμα