«Την κοίταξε με αυτόν τον  τρόπο που όλες οι γυναίκες θα ήθελαν να τις κοιτάει ένας άντρας» The Great Gatsby, by F. Scott Fitzgerald. Διαβάζοντας την τελευταία σελίδα του σεναρίου «ο Υπέροχος Γκάτσμπυ»,  η κυρία Θεώνη Βαχλιώτη Aldredge,  είχε καταλήξει ήδη στην απόφασή της. Θα σχεδίαζε τα κοστούμια της ομώνυμης ταινίας.

Από τη Μία Κόλλια

Ίσως μάλιστα αυτή η τόσο βαθιά «αντρική» περιγραφή του πόθου ενός άντρα για μια γυναίκα, να ήταν και η πηγή έμπνευσης για να πει το «ναι» στην πρόταση που της είχε γίνει από τον παραγωγό David Merrick. Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά μία εντελώς φανταστική εικόνα. Θα μπορούσε όμως –γιατί όχι - να ήταν και σκηνή ενός ντοκυμαντέρ για τη ζωή της διάσημης και πολυβραβευμένης ελληνίδας ενδυματολόγου.

Η Θεώνη Βαχλιώτη Aldredge υπήρξε μία από τις κορυφαίες ενδυματολόγους του 20ου αιώνα και προφανώς είχε γεννηθεί «με αστέρι». Ένα αστέρι που την έκανε να λάμψει για πολλά χρόνια στο Broadway, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το μπαλέτο και την όπερα!

Όπως μας διηγείται η ανιψιά της - η επίσης επιτυχημένη και γνωστή ενδυματολόγος του θεάτρου Ντένη Βαχλιώτη - «η θεία της, αγαπούσε τους ηθοποιούς και θεωρούσε πολύ σημαντικό να νοιώθουν άνετα μέσα στα κοστούμια τους, επειδή θα τα φορούν για μεγάλο διάστημα είτε στην παράστασή τους είτε στα γυρίσματά τους, όπως έλεγε.  Ήθελε να μάθει  τα γούστα και τις αδυναμίες τους, τα υφάσματα που απεχθανόντουσαν, τα χρώματα που αγαπούσαν. Ήθελε να είναι χαρούμενοι με τα ρούχα που θα  σχεδίαζε για εκείνους. Τους τόνιζε μάλιστα πως “το κοστούμι δεν σε φοράει, το κοστούμι το φοράς εσύ”. Είχε 4 βοηθούς στη δουλειά της, με διαφορετικά καθήκοντα. Η μία ήταν υπεύθυνη για τα παπούτσια, η δεύτερη για τα μαλλιά, η τρίτη για τα αξεσουάρ και η τέταρτη για τα υφάσματα και τα δείγματα.

Αγαπούσε το λευκό, το μπεζ και το εκρού. Ήταν μία γλυκιά, σεμνή και χαμηλών τόνων αισιόδοξη ύπαρξη, παρ’ όλο που είχε χάσει τη μητέρα της σε μικρή ηλικία. Έφυγε για την Αμερική για να σπουδάσει αρχικά “μόδα”. Ήταν μόλις τον πρώτο χρόνο των σπουδών της στο Goodman Theatre School, που εξέφρασε την επιθυμία να επιστρέψει στην Ελλάδα, όμως ο πατέρας της την παρότρυνε να μείνει και να ολοκληρώσει τη χρονιά της. Κι εκείνη, πείστηκε  και η ζωή την αντάμειψε γερά για την απόφασή της.

Ζούσε με τον άντρα της σε ένα μεγάλο άσπρο ξύλινο σπίτι με τρεις ορόφους στο Στάμφορντ. Λάτρευε τα bazaar, τις ανοιχτές αγορές, διάλεγε έπιπλα αντίκες και τα επεξεργαζόταν η ίδια. Ήταν μία ήρεμη γυναίκα, με απίστευτα ωραία ψηλά πόδια που στα νιάτα της παράλληλα με τις σπουδές της, δούλεψε για λίγο διάστημα και ως μοντέλο. Αργότερα αποφάσισε πως  δεν ήθελε – δεν της άρεσε καθόλου - να τη φωτογραφίζουν.

Theoni

Βάφτιζε τα δωμάτια του σπιτιού της με ονόματα ηρωίδων κάποιας ταινίας  - «Αντουανέτα» ή «Θεοδώρα» ας πούμε - και φρόντιζε τα έπιπλα, η διακόσμηση, οι ταπετσαρίες και τα χρώματa να αντανακλούν την αισθητική της εποχής που έζησαν.
Η πρώτη της δουλειά στο Broadway ήταν το 1959, όταν ανέλαβε να σχεδιάσει τα κοστούμια για την παράσταση «Το γλυκό πουλί της νιότης» του Τενεσί Ουίλιαμς, με την Τζεραλντίν Πέητζ.

Το Όσκαρ για τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» (1974) βρισκόταν πάντα –χρυσό και βαρύ - στη βιβλιοθήκη της και τα 3 βραβεία Τόνυ για τα θεατρικά  «Άννι» (1977), «Barnum!» (1980) και «Το Κλουβί με τις Τρελές» (1984) στόλιζαν τους τοίχους της.
Με περισσότερες από 150 θεατρικές παραστάσεις, αναρίθμητα μπαλέτα και πολλές ταινίες στο ενεργητικό της, είχε βραβευθεί για το σύνολο του έργου της από το Σωματείο Αμερικάνων Ενδυματολόγων. Οι υποψηφιότητές της για τα βραβεία Emmy, Tony και Obie ήταν αμέτρητες όπως και οι έπαινοι από το Drama Desk.

Το 1976 τής απονεμήθηκε το «Μετάλλιο της Ελευθερίας» της Νέας Υόρκης και το 1990 ήταν η χρονιά της εισόδου της στο Theater Hall of Fame, ενώ το 2002 παρέλαβε το βραβείο Irene Sharaff Lifetime Achievement από το Theatre Development Fund. Σχεδίασε κοστούμια για τα musicals “Ηair”, “Dreamgirls”, “A Chorus Line”, το “42nd Street” καθώς και για τις ταινίες «Το Δίκτυο», «Πλούσιες και διάσημες» και «Τα μάτια της Λώρα Μαρς».

Η Θεώνη Βαχλιώτη Aldredge έφυγε από τη ζωή το 2011 και την ημέρα της κηδείας της, τα θέατρα στο Broadway τήρησαν ενός λεπτού σιγή προς τιμήν της.

#HerStory