Οι μαγικές του εικόνες αποτυπώνουν την παράδοση με έναν εξαιρετικά σύγχρονο τρόπο. Τα διεθνή του βραβεία επιβεβαιώνουν την παγκόσμια ματιά και αισθητική. Η ευγένεια του Γιώργου Τατάκη αποδεικνύει πως οι αληθινά μεγάλοι δεν έχουν μόνο ταλέντο αλλά και χαρακτήρα. 
 

Από τη Μία Κόλλια
#photography #tradition #culture #art #greece
 
Είναι ιδιαίτερο και σπάνιο κάποιος να ασχολείται τόσο με την εικόνα του παρελθόντος και της παράδοσης. Και έχει ενδιαφέρον η ιστορία του. Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Αθήνα. Η καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του είναι από τον Πόντο και από την πλευρά του πατέρα του, από την Πρίγκηπο. Στο σπίτι τους κυλούσε καλλιτεχνική φλέβα - η μητέρα του είχε τελειώσει τη Σχολή Δοξιάδη και έπιαναν τα χέρια της. Ο πατέρας του είχε σπουδάσει Σχέδιο σε μια τεχνική σχολή αλλά η ζωή τον πήγε σε άλλα μονοπάτια και τελικά έγινε εργολάβος οικοδόμων. Ο ίδιος σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός, αλλά από μικρός είχε έφεση στις τέχνες και κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει με την εικόνα και τη μουσική, αφού παίζει και πιάνο. 
 
- Πως αποφασίσατε να σπουδάσετε ηλεκτρολόγος μηχανικός;
 
Στην ηλικία των 18-19 χρόνων που πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις στη ζωή σου, η ιδέα που μου είχε μπει από το περιβάλλον μου -κυρίως από το σχολείο και τους φίλους μου- ήταν ότι δεν είναι επάγγελμα το να είσαι ζωγράφος ή πιανίστας. Έπρεπε να σπουδάσω κάτι πιο «βάσιμο».

Πήρα λοιπόν πτυχίο και μεταπτυχιακό στο Εδιμβούργο, στη Σκωτία και πρέπει να πω ότι η εμπειρία ζωής στο εξωτερικό ήταν για μένα πολύ πιο σημαντική απ’ ό,τι οι ίδιες οι σπουδές. Το να βλέπεις διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα σε βγάζει από το μικρόκοσμό σου και σου ανοίγει το μυαλό. Στο πανεπιστήμιο έμαθα να σκέφτομαι και αυτό θεωρώ ότι ήταν ένα μεγάλο εφόδιο, ακόμη και στη φωτογραφία, που ακολούθησα αργότερα. 
 
- Πως ήρθε η φωτογραφία στη ζωή σας;
 
Μετά τις σπουδές μου, δούλεψα στην Αγγλία ως μηχανικός για ενάμιση χρόνο περίπου. Με είχε πιάσει όμως μεγάλη νοσταλγία για την Ελλάδα και για να γυρίσω, βρήκα ως αφορμή να κάνω ένα διδακτορικό στο Δημόκριτο. Μετά από ένα χρόνο μού είχε γίνει απολύτως σαφές ότι τελικά δεν ήταν αυτό που ήθελα να ακολουθήσω.

Έτσι σταμάτησα και πήγα να κάνω τη στρατιωτική μου θητεία. Μετά το στρατό εργάστηκα πάλι ως μηχανικός σε διάφορες θέσεις, με τελευταία από αυτές σε πωλήσεις κάποιου συστήματος αυτοματισμού που είχε σχέση με μεγάλα φωτοβολταϊκά έργα. Αυτή η δουλειά μού έδωσε την ευκαιρία να ταξιδεύω πάρα πολύ σε όλο τον κόσμο, γεγονός που μου μετέδωσε το μικρόβιο της φωτογραφίας. 
 
- Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχατε σκεφτεί ποτέ να ακολουθήσετε τη φωτογραφία ως επάγγελμα ή ήταν απλώς μια αγάπη σας;
 
Περισσότερο είχε εντυπωθεί στο μυαλό μου ως χόμπι, όπως ήταν και το πιάνο, το οποίο είχα αφήσει όταν πήγα στο πανεπιστήμιο. Η αλήθεια όμως είναι ότι το πρώτο υλικό αγαθό που επιθύμησα να αποκτήσω ήταν μια φωτογραφική μηχανή. Σιγά σιγά άρχισα να διαβάζω όλο και περισσότερα πράγματα όσον αφορά τη φωτογραφία. 
 
Ως μηχανικός που ήμουν, το τεχνικό κομμάτι δεν ήταν δύσκολο για μένα. Όταν άρχισα όμως να μπαίνω πιο σοβαρά στον κόσμο της φωτογραφίας ως τέχνη, κατάλαβα ότι ήμουν ακόμη στο μηδέν και υπήρχε πολύ υλικό να ανακαλύψω. Έτσι έφτασα στο σημείο να φτιάξω ένα σκοτεινό θάλαμο στην κρεβατοκάμαρα μου, να πηγαίνω στη δουλειά και να ακούω podcasts για τη φωτογραφία, ώσπου κάποια στιγμή, γύρω στο 2015, αποφάσισα να γίνω φωτογράφος. Για ένα χρόνο καλλιέργησα και το κομμάτι της ζωγραφικής, κάνοντας σχέδιο με κάρβουνο και χρώμα, κάτι που με βοήθησε πάρα πολύ και στη φωτογραφία, γιατί με το σχέδιο αντιλαμβάνεσαι καλύτερα πώς δουλεύει το φως και η σκιά.

tatakis

- Η πρόσφατη βράβευσή σας στα Sony World Photography Awards που είναι από τους πιο σημαντικούς διαγωνισμούς φωτογραφίας στον κόσμο, ήρθε μόλις επτά χρόνια από τότε που αποφασίσατε να ασχοληθείτε αποκλειστικά με τη φωτογραφία. Τι σημαίνει καλή φωτογραφία για σας;

Η καλή φωτογραφία είναι συνδυασμός δύο πραγμάτων: το θέμα και η σύνθεση. Δηλαδή, το τι απεικονίζει η κάθε εικόνα και το πώς είναι δομημένο το κάδρο της - πώς είναι δομημένες οι φόρμες, πώς έχει διαχειριστεί ο φωτογράφος το φως κ.λπ. Ουσιαστικά για μια καλή εικόνα πρέπει να υπάρχουν και οι δύο αυτές παράμετροι. 

- Πως επιλέξατε το δικό σας δρόμο όσον αφορά το θέμα των φωτογραφιών σας;
 
Μου αρέσει να ασχολούμαι με τις παραδόσεις της Ελλάδας και αυτό συνέβη από την αρχή, δεν έχει αλλάξει κάτι. Η εξέλιξη της δουλειάς μου έχει να κάνει περισσότερο με το πώς δημιουργώ τις εικόνες. Όταν ξεκίνησα, το πρώτο κομμάτι της δουλειάς μου ήταν για τοπικά και παραδοσιακά δρώμενα, που έχουν να κάνουν με μεταβατικές περιόδους όσον αφορά τον χρόνο και τη ζωή των ανθρώπων, όπως είναι το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, οι αλλαγές των εποχών.
 
Σε αυτό που έκανα τώρα με τις γυναικείες παραδοσιακές φορεσιές, το project «Καρυάτις», σκηνοθετώ εγώ τη σκηνή: επιλέγω το χώρο που θα γίνει η φωτογραφία και οι κοπέλες που φοράνε τις ενδυμασίες ποζάρουν σύμφωνα με τη δική μου κατεύθυνση. Πιστεύω ότι και η μελλοντική μου εξέλιξη θα αφορά την παράδοση, δύσκολα θα πάω σε κάτι διαφορετικό.
 
- Γιατί έχετε τέτοια αγάπη για την παράδοση;
 
Υπάρχουν διάφορες μεταβλητές που συνετέλεσαν σε αυτό. Μια έχει να κάνει με το γεγονός ότι παρέμεινα αρκετά χρόνια εκτός Ελλάδος και μου δημιουργήθηκε έντονη νοσταλγία για τη χώρα μου και καθετί το ελληνικό. Αυτό με έκανε να ταξιδέψω στην Ελλάδα και να παρατηρώ τα πανηγύρια και τα έθιμα του τόπου μας. Ο δεύτερος λόγος είναι αισθητικός. Η παράδοση εμπεριέχει πολύ όμορφα στοιχεία. Ακόμη και οι οικισμοί που διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι πολύ πιο όμορφοι από άλλους που έχουν χάσει αυτό το χρώμα. 
 
Ο λόγος αυτής της ομορφιάς έχει να κάνει και με την πρακτικότητα που είχε η κατασκευή τους, για να εξυπηρετούν τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί. Αυτό μου το εξήγησε μάλιστα πρόσφατα ένας αρχιτέκτονας και μου έκανε εντύπωση, γιατί ταίριαζε και με τη δική μου αντίληψη. Μου είπε λοιπόν ότι στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τα πράγματα γίνονταν με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, γιατί δεν μπορούσαν να γίνουν αλλιώς. Για παράδειγμα, τα παράθυρα των σπιτιών υπήρχε λόγος που χτίζονταν σε συγκεκριμένη θέση, σύμφωνα με τα υλικά που υπήρχαν τότε. 
 
- Γιατί στο φωτογραφικό project σας υπάρχουν μόνο γυναίκες;
 
Αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά με τον πλούτο των γυναικείων φορεσιών, κάτι που δεν το βλέπουμε στις ανδρικές ενδυμασίες. Έχω έναν επιστημονικό συνεργάτη που με βοηθάει να βρίσκω τις φορεσιές, ο οποίος κάνει αυτή τη δουλειά 30 χρόνια και γνωρίζει τις φορεσιές από 238 περιοχές της Ελλάδας. 
 
- Πώς καταλήγετε στην καλύτερη λήψη μιας εικόνας;
 
Σήμερα αυτό δεν με ταλαιπωρεί όσο παλιότερα, που μάλλον δεν ήξερα τι ακριβώς θέλω. Τώρα είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα. Σκέφτομαι τις φωτογραφίες που θέλω να βγάλω, σε κάθε σετ κάνω 10 με 20 λήψεις και επιλέγω την καλύτερη.
 
- Που έχετε εκθέσει τις φωτογραφίες σας;
 
Παρουσίασα την πρώτη μου έκθεση με τίτλο «Ήθος» το 2018 στο Μουσείο Μπενάκη και μου ζητήθηκε να μεταφερθεί αυτή η έκθεση και στο Μουσείο Fragonard, στις Κάννες. Από κει και πέρα, το πρακτορείο με το οποίο συνεργάζομαι προωθεί τη δουλειά μου στον διεθνή Τύπο. Επίσης μια γκαλερί στο Χόλιγουντ κρατάει εκεί κάποια έργα μου και τα χρησιμοποιούν σε κινηματογραφικές παραγωγές. Αυτό τον μήνα μάλιστα, που βγαίνει στο HBO η δεύτερη σεζόν του «Flight Attendant», η πρωταγωνίστρια θα έχει στο σπίτι της ένα έργο μου. Τελευταία συνεργάζομαι και με ένα πρακτορείο στο Μιλάνο, για να με φέρουν σε επαφή με μεγάλους οίκους μόδας.
 

#HisStory