Μία κορυφαία γυναικεία προσωπικότητα του 19ου αιώνα. Ηγετική μορφή της επανάστασης, Σπετσιώτισσα με υδραίικη καταγωγή από γονείς καραβοκύρηδες. Δυναμική, γενναία, ηρωική έδωσε την ψυχή της στον ιερό αγώνα κατά των Οθωμανών.

Από τη Μία Κόλλια

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα είδε για πρώτη φορά το φως μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όταν η  μητέρα της, η  Σκεύω Πινότση είχε πάει να επισκεφθεί τον άρρωστο άντρα της, Σταυριανό Πινότση που ήταν φυλακισμένος εκεί, λόγω της συμμετοχής του στα Ορλωφικά. Ήταν 11 Μαίου του 1871.  

Ο πρώτος της σύζυγος ήταν ο Σπετσιώτης πλοίαρχος Δημήτριος Γιάννουζας που το 1797 σκοτώθηκε από Αλγερινούς πειρατές. Η Μπουμπουλίνα ήταν 26 χρονών, μητέρα δύο αγοριών και ενός κοριτσιού.

Όταν η μητέρα της 4 χρόνια αργότερα, παντρεύτηκε τον  Δημήτριο Λαζάρου Ορλώφ, μετακόμισαν στις Σπέτσες.  Το 1801, η Μπουμπουλίνα, παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη καραβοκύρη Δημήτριο  Μπούμπουλη και απέκτησε μαζί του επίσης τρία παιδιά. Δύο κόρες και έναν γιο.

Μετά το θάνατο του Μπούμπουλη το 1811, επίσης από Αλγερινούς πειρατές, κληρονόμησε την μεγάλη περιουσία του συζύγου της και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις του, το εμπόριο και τα πλοία του, καταφέρνοντας να την αυξήσει.
Το 1816 η περιουσία της απειλήθηκε με κατάσχεση από τους Οθωμανούς, γιατί τα πλοία του συζύγου της, είχαν πάρει μέρος υπό Ρωσική σημαία στους Ρωσοτουρκικούς πολέμους του 1806. Όμως εκείνη δεν διστάζει. Πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, ζητάει βοήθεια από τον φιλέλληνα ρώσο πρέσβη Στρογκόνωφ και τη μητέρα του Σουλτάνου Βαλιντέ  που πείθει τον γιο της να υπογράψει φιρμάνι να μην την ενοχλήσουν. Έτσι κατορθώνει και σώνει την περιουσία της.
Όταν ξέσπασε η επανάσταση του 1821, η Λασκαρίνα ήταν 50 ετών. Οργάνωσε δικό της στόλο με ναυτικούς από τις Σπέτσες, τους οποίους συντηρούσε οικονομικά για χρόνια ενώ συνέχιζε να χρηματοδοτεί τον αγώνα, με αποτέλεσμα μέσα σε 2 χρόνια να ξοδέψει όλη την περιουσία της. 

Με τα «γενναία παλληκάρια» της, όπως τους αποκαλούσε, συμμετείχε στη μάχη της Τριπολιτσάς, στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας και ήταν επικεφαλής της πρώτης πολιορκίας του Ναυπλίου τον Απρίλιο του 1821, επάνω στο πλοίο της, τον «Αγαμέμνωνα», του οποίου την κατασκευή χρηματοδότησε η ίδια.  Ο «Αγαμέμνων» ήταν το ενδοξότερο πλοίο της εποχής του. Διέθετε 18 κανόνια και είχε μήκος σχεδόν 34 μέτρα.  Σ΄ αυτή την κορβέτα η γενναία καπετάνισσα ύψωσε το δικό της λάβαρο, τον αετό με την άγκυρα και το φοίνικα.

Στη μάχη του Άργους πολέμησε μαζί με τον πρωτότοκο γιό της που αποκεφάλισαν οι Τούρκοι. Θέλοντας να βρει το πτώμα του, η Μπουμπουλίνα σκότωσε τρεις Τούρκους και όταν αντίκρυσε το ακέφαλο σώμα του παιδιού της, το σκέπασε με το μαντήλι της.

Αφού οι Έλληνες κατέλαβαν το Ναύπλιο, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε εκεί μετά από κλήρο που της παραχώρησε η κυβέρνηση στην πόλη ως αναγνώριση και ανταμοιβή του αγώνα της για το έθνος. Ακολουθεί ο εμφύλιος πόλεμος. Η Κυβέρνηση Κουντουριώτη ρίχνει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στη φυλακή στην Ύδρα. Η Μπουμπουλίνα είναι με την πλευρά του και ζητάει την αποφυλάκισή του. Λόγω της αντίδρασής της και της συμπεριφοράς της, χάνει τον κλήρο που της είχε δώσει η κυβέρνηση. Συλλαμβάνεται δύο φορές και εξορίζεται στις Σπέτσες.

Οι ξένοι τη θαύμασαν για το θάρρος και την αποφασιστικότητά της. «Ενδεδυμένη ως γυνή και οπλισμένη ως ανήρ», την περιέγραφε ο Ιωάννης Φιλήμων, δημοσιογράφος, ιστορικός και εκδότης  της εφημερίδας «Αιών».

1825.

Ο πιο μικρός της γιός, ο Γιώργος, αγάπησε την Ευγενία Κούτση και την έκλεψε. Η οικογένεια Κούτση – γνωστή οικογένεια του νησιού - δεν ήθελε αυτό τον γάμο γιατί ο ετεροθαλής αδελφός της Ευγενίας ήταν παντρεμένος με τη μία αδελφή της και η οικογένεια δεν ήθελε καθόλου αυτό το γάμο. Η ίδια η Μπουμπουλίνα υπερασπίστηκε την επιλογή του γιού της  και έπεσε νεκρή από τη σφαίρα ενός από τους συγγενείς της Ευγενίας.

Πρώτη η Ρωσία της απένειμε τον τίτλο τιμής του ναυάρχου.

193 χρόνια μετά το θάνατό της, της απονέμεται με προεδρικό διάταγμα ο βαθμός του υποναυάρχου επί τιμή, καθώς και ο Πολεμικός Σταυρός Α ‘ Τάξεως και το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων, για «τον απαράμιλλο ηρωισμό της, την αυτοθυσία και την αφοσίωση που επέδειξε προς το Ελληνικό Έθνος, τα οποία την κατέστησαν στη μνήμη όλων των Ελλήνων και Ελληνίδων ως Εθνικό ιδεώδες».

Από το 1801 μέχρι το 1825 η Μπουμπουλίνα έζησε στο Αρχοντικό Μπούμπουλη στις Σπέτσες. Μέσα σε αυτό το υπέροχο  διατηρητέο κτήριο, που σήμερα είναι Μουσείο, ο επισκέπτης μπορεί να δει προσωπικά της αντικείμενα, την ολομέταξη μαντήλα της - 200 ετών σήμερα, που διατηρεί ζωντανά τα χρώματά της ακόμη - το ξίφος της - δώρο του τσάρου Αλέξανδρου του Α’ - προσωπικά ιδιόχειρα έγγραφα και το χρηματοκιβώτιό της.

#HerStory