H Νικομάχη Καρακωστάνογλου είναι μια αναπάντεχη, εξαιρετικά χαρισματική καλλιτέχνιδα. Στα έργα της τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο – μορφές και φόρμες, σχήματα και εικόνες αφήνονται στη φαντασία και τη δημιουργικότητά της. Γλυπτά της ή έργα ζωγραφικής κοσμούν χώρους, εκθεσιακούς και μη, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

Από τη Μία Κόλλια
#art #culture 

Ο πατέρας τής Νικομάχης, Μιχάλης Καρακωστάνογλου, υπήρξε συλλέκτης ελληνικής τέχνης του 19ου αιώνα, οπότε το μικρόβιο φώλιασε νωρίς. Η ίδια πέρασε και έζησε πολλά μέχρι να καταλήξει στην αποκλειστική ενασχόληση – λύτρωση, όπως η ίδια λέει - με την τέχνη. Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εσωτερική διακόσμηση στο KLC School of Design, προετοιμασία στο City & Guilds of London Institute, Public Art (Τέχνη σε δημόσιους χώρους) στο Chelsey College of Art, γλυπτική στο στο Wimbledon School of Art - όλα αυτά στο Λονδίνο. 

Εργάστηκε στο χώρο του interior design εφαρμόζοντας έναν ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας: οι πελάτες τής εμπιστεύονταν τους χώρους τους αφού πρώτα τους έδειχνε βιβλία με εικόνες από το Διάστημα, τη Γη από ψηλά, τη θάλασσα και το βυθό, αφού συζητούσε μαζί τους τι τους συγκινούσε και τι τους απωθούσε για να καταλήξει στο τι επιθυμούν βαθιά. Ήταν φανερό πως σύντομα θα αφιερωνόταν στην τέχνη. Το ατελιέ της είναι στο Νυμφαίο, όπου μαζί με τον άνδρα της οινοποιό Μιχάλη Μπουτάρη περνούν πολύ χρόνο και δημιουργούν και ονειρεύονται.

- Τι είδους έργα δημιουργείτε και πώς επιλέξατε αυτόν το δρόμο;
 
Δημιουργώ έργα που στη βάση τους αναζητούν/ περιγράφουν/ μελετούν τον τρόπο που οι ψυχές συνθέτονται/ ζουν/ συνυπάρχουν μεταξύ τους, που μετακινούνται εσωτερικά, απομακρύνονται και ξανά ανταμώνουν/ συμβιώνουν/ ταξιδεύουν στο χρόνο και στο φως. Είναι σχέδια επάνω σε χαρτί, γλυπτά από κόκκινο πηλό και λευκό μάρμαρο Θάσου. Νομίζω ότι δεν «επέλεξα» ακριβώς αυτόν τον δρόμο, ίσως να ήταν ο μοναδικός που ένιωθα ότι ήταν ο δικός μου να διαβώ.

nichomachi
- Είναι η τέχνη μονάχα η έκφραση της δημιουργικότητας ενός ανθρώπου ή και μια προσωπική λύτρωση; Θα μπορούσατε να ζείτε στους αιώνες όταν η τέχνη γινόταν κατά παραγγελία;

Είναι και τα δύο και έκφραση και λύτρωση - κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας επιτελούνται πολλά, ταυτόχρονα: η αυτο-ίαση, η έκφραση, η ανάταση, ενίοτε η έκσταση. Νομίζω ότι θα μπορούσα πάντως να λειτουργήσω και σε άλλο πλαίσιο, διότι όταν η τέχνη γίνεται κατά παραγγελία, εμπεριέχει όρια και προδιαγραφές που καμιά φορά μπορεί να οδηγήσουν τον καλλιτέχνη σε νέους τόπους. Δεν είναι απαραιτήτως περιοριστικές.

- Ποιο είναι το μυστικό για να πετύχει κάποιος σε αυτό που κάνει και τι σημαίνει για εσάς, προσωπικά, η λέξη «επιτυχία»;

Το πάθος, η εργατικότητα και η καλοσύνη. Η λέξη επιτυχία για εμένα σημαίνει να ζεις καθημερινά μέσα στο σχήμα σου, στο κέντρο σου, με αρμονία και πληρότητα.

- Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά στις διαφορετικές μορφές τέχνης που ασχολείστε, ποια η ομορφιά της καθεμιάς και ποια η δυσκολία;

Τα σχέδια είναι έργα που δημιουργώ αποκλειστικά μόνη μου. Έχω πλήρη έλεγχο από την αρχή μέχρι το τέλος της διαδικασίας. Τα κεραμικά και τα μαρμάρινα γλυπτά δημιουργούνται αποκλειστικά από τα χέρια των επιδέξιων συνεργατών/ τεχνιτών που συνεργάζομαι. Είναι μεγάλη η πρόκληση να δημιουργείς μέσα από τα χέρια ενός άλλου και να μη σου «φύγει» το έργο στην πορεία της δημιουργίας του. Την ίδια στιγμή όμως είναι σημαντικό να είσαι ανοιχτή στις τεχνικές συστάσεις του συνεργάτη σου.

- Υπάρχουν κανόνες και όρια στην τέχνη;

Οι κανόνες πολλοί και κανένας. Όρια πολλά και κανένα. Η επιλογή είναι και εσωτερική τοποθέτηση, τελικά.

- Το ατελιέ σας είναι εκτός Αθηνών. Μιλήστε μας λίγο για το Νυμφαίο, την ενέργεια εκεί, τη φύση.

Το Νυμφαίο είναι ένας τόπος θρησκευτικός. Η ακινησία του δάσους, η κλίμακα, η αφθονία της της βλάστησης, η άγρια φύση, δημιουργούν όλα μαζί μια εμπειρία πολύ δυνατή. Κάνω καθημερινούς περιπάτους βαθιά μέσα στο δάσος, μια συνήθεια που έχει αποκτήσει πια σχεδόν τελετουργικό χαρακτήρα. Βρίσκω συνήθως ένα κατάλληλο σημείο και εκεί κάνω διαλογισμό. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά για εμένα η δημιουργική διαδικασία της δουλειάς.

- Ζούμε σε μια εποχή και έναν κόσμο γεμάτο προβλήματα και αδικίες. Πόσο σας επηρεάζουν όλα αυτά και σε τι επίπεδο;

Με επηρεάζουν πάρα πολύ και με αποσυντονίζουν βαθιά. Η πανδημία και πρόσφατα ο πόλεμος στην Ουκρανία με διέλυσαν σε ανθρώπινο επίπεδο. Αποφάσισα ότι αντί να κοιτάζω κάτι στο σύνολό του, θα κοιτάζω δίπλα μου και θα ψάχνω να βρω εκεί πώς μπορώ πραγματικά να κάνω τη διαφορά, έστω και στη δική μου μικρή κλίμακα. Ωστόσο, ως καλλιτέχνες οφείλουμε να συνεχίζουμε να δουλεύουμε καθημερινά και να μένουμε πιστοί σε αυτό που ο καθένας υπηρετεί μέσα από το έργο του.

- Πιστεύετε ότι η τεχνολογία βοηθά τελικά τον άνθρωπο ή δημιουργεί περισσότερα προβλήματα;
 
Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να απαντήσεις με έναν απόλυτο τρόπο - προσωπικά με εξοντώνει.

- Άνθρωποι σταθμοί και καλλιτέχνες για έμπνευση ή επιρροές;
 
Οι γονείς μου, για διαφορετικό λόγο ο καθένας. Ο πατέρας μου, διότι με μπόλιαζε από μικρή συστηματικά με την αγάπη του για την τέχνη. Η μητέρα μου για το απερίγραπτο σθένος της και την καλοσύνη της. Ένας καθηγητής που είχα στο Wimbledon School of fine Arts που μου έδωσε μια χρυσή συμβουλή που την ακολούθησα για 29 χρόνια. Η Louise Bourgeois που τόλμησε να τα κάνει όλα: να γίνει μητέρα, σύζυγος, καλλιτέχνης, κόρη και αδελφή, μα και ασταμάτητη υφάντρα/ αράχνη η ίδια μέσα στη ζωή της.

#HerStory