Μουσικός, συνθέτρια, performer και τραγουδίστρια. Και επιλογή του Λέοναρντ Κοέν. Μια καλλιτέχνιδα με διεθνή καριέρα, που αφήνει το δικό της, ξεχωριστό στίγμα, γιατί με ό,τι καταπιάνεται, είναι από καρδιάς.

Από τη Μία Κόλλια

Ποια ήταν η στιγμή που αντιληφθήκατε την αγάπη για το αντικείμενό σας και τι πιστεύετε πως οδήγησε στην αγάπη σας για αυτό: ο χαρακτήρας σας, κάποιο γεγονός, οι γονείς…

Ήμουν πέντε χρόνων όταν είπα στην αδερφή μου ότι ήθελα να ακολουθήσω τον δρόμο της μουσικής. Αγαπούσα πάρα πολύ το τραγούδι από μικρή, η μητέρα μου είχε υπέροχη φωνή, σφύριζε στην κουζίνα μαγειρεύοντας. Οι γονείς μου είχαν μια πολύ ωραία δισκοθήκη, οπότε άκουγα κλασική μουσική, Χατζιδάκι, Beatles, όλων των ειδών σχεδόν τη μουσική από πολύ μικρή. Σίγουρα η αγάπη τους για τη μουσική με επηρέασε πολύ, αλλά νομίζω ότι είναι και έμφυτο, δηλαδή γεννιέσαι με ένα δώρο κατά κάποιον τρόπο. Νιώθω ότι ήρθα στον κόσμο για να κάνω αυτό το πράγμα. Επίσης πηγαίναμε και σε πολλές συναυλίες με τους γονείς μου και έτσι είχα την ευκαιρία αυτή η αγάπη να γίνει βαθύτερη με τα χρόνια. Υπήρξαν συναυλίες και συγκεκριμένες στιγμές, φωνές, δίσκοι όπως του Bob Dylan. Θυμάμαι όταν άκουσα το τραγούδι του «Blowing in the Wind», σκέφτηκα ότι αυτό θέλω να κάνω, δηλαδή να γράψω ένα τραγούδι που να κάνει κάποιον να νιώσει, έστω και λίγο, όπως ένιωσα εγώ εκείνη τη στιγμή.  

Επιλέξατε έναν χώρο που απαιτεί μεγάλη και σταθερή αφοσίωση, με ενδεχόμενη στέρηση άλλων πραγμάτων. Πώς το νιώθετε αυτό;

Όταν αγαπάς κάτι, θυσιάζεις κάτι άλλο. Στον δικό μου χώρο θυσίασα όντως πάρα πολλά, σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου -έκανα οικογένεια αργά, έφυγα από την οικογένειά μου νωρίς για να ζήσω στο εξωτερικό όπου οι ευκαιρίες στον τομέα μου ήταν πολύ μεγαλύτερες... Προχωρούσα όμως συνειδητά, ήξερα ότι διάλεξα αυτόν τον δύσκολο δρόμο. Σίγουρα υπήρξαν στιγμές που λύγισα και αναρωτήθηκα τι κάνω, αλλά μετά έβρισκα το κουράγιο να ξανασηκωθώ και να προχωρήσω. Όπως είπε ο ποιητής Robert Frost, «Διάλεξα τον δρόμο μέσα από το δάσος, τον δύσκολο δρόμο, τον λιγότερο ταξιδεμένο, και αυτό έκανε όλη τη διαφορά».

Τι χρειάζεται για να κάνει κάποιος το όνειρό του πραγματικότητα;

Υπομονή, επιμονή και σκληρή δουλειά, πάνω απ’ όλα. Φυσικά μεγάλο ρόλο παίζει και το timing, δηλαδή να βρίσκεσαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Αλλά όπως λέμε στην Ελλάδα, η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Θέλει κουράγιο και επιμονή. Φυσικά, όπως είπα, παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες. Δηλαδή αν κάποιος έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στο Λος Άντζελες ή στο Λονδίνο και έχει τις κατάλληλες επιρροές και γνωριμίες, σίγουρα μπορεί να προκύψουν περισσότερες ευκαιρίες. Εγώ ήμουν ένα κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη, βρέθηκα στην αρχή στο Λονδίνο και αργότερα στο Λος Άντζελες, χωρίς να ξέρω κανέναν. Μετά τις επιτυχίες στο Λονδίνο (chart success, εξαιρετικές κριτικές, sold-out περιοδείες, ωριαίο ντοκιμαντέρ για την καριέρα μου στη βρετανική τηλεόραση, τραγούδια σε ταινίες και στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου), όταν μετακόμισα στο Λος Άντζελες κάποιοι με γνώριζαν από τη βρετανική επιτυχία και έτσι άνοιξαν κάποιες πόρτες. Από την άλλη, είναι και στον χαρακτήρα του καθενός. Χρειάζεται να έχεις αυτή τη φωτιά μέσα σου, για να κυνηγήσεις το όνειρο -τη φωτιά για την οποία μιλούσε ο Καζαντζάκης και ο Σεφέρης.

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε, πώς τις ξεπεράσατε και τι σας δίδαξαν;

Η πρώτη μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησα ήταν το ότι η οικογένειά μου στην αρχή δεν ήταν και πολύ σύμφωνη με το να ακολουθήσω αυτή την καριέρα -και πολύ λογικό, γιατί είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος δρόμος και ήθελαν να με προστατέψουν. Μου έκανε καλό όμως αυτή η πρώτη δυσκολία, γιατί με έφερε αντιμέτωπη με τον εαυτό μου και με έκανε να σκεφτώ βαθιά γιατί θέλω να το κάνω τόσο πολύ αυτό αλλά και πώς μπορώ πρακτικά να τα καταφέρω. Έτσι σπούδασα πρώτα Διοίκηση Επιχειρήσεων και ξεκίνησα τη δική μου δισκογραφική για τα έργα μου, για να είμαι ανεξάρτητη καλλιτέχνιδα, σε μια εποχή που μόνο η Ani DiFranco και λίγες ακόμη το τολμούσαν αυτό ουσιαστικά.
Η επόμενη δυσκολία φυσικά ήταν όταν βρέθηκα στο Λονδίνο, μετά τα μεταπτυχιακά μου στο κλασικό τραγούδι και στην τζαζ. Αυτό που με βοήθησε εκεί ήταν ότι ήμουν αρκετά τολμηρή. Έστειλα τα πρώτα μου ντέμο σε διάφορους DJ και ραδιοφωνικούς σταθμούς  και προσπάθησα να βρω ανθρώπους που θα πιστέψουν σε μένα.
Είναι πολύ δυσκολότερα τα πράγματα στη δουλειά μας απ’ ό,τι παλαιότερα, από την άποψη του artist development. Οι δισκογραφικές εταιρείες πλέον δεν υποστηρίζουν τα ταλέντα και δεν τα βοηθούν να βρουν τη «φωνή» τους, δεν τους δίνουν τον χρόνο και την ευκαιρία να ωριμάσουν. Αυτό το ψάξιμο, λοιπόν, του δικού μου στίγματος έπρεπε να το κάνω μόνη μου -και αυτό ήταν πολύ δύσκολο, χωρίς καθοδήγηση και χωρίς υποστήριξη στην αρχή.
Μου δίδαξαν πολλά όμως οι δυσκολίες: Ότι η αγάπη είναι το παν. Ότι πρέπει να ζεις σύμφωνα με τις αρχές σου. Ότι η καλοσύνη είναι δύναμη. Να μην το βάζεις ποτέ κάτω. Να ξυπνάς κάθε μέρα με ευγνωμοσύνη για αυτά που έχεις και ότι η επιτυχία είναι σχετική και την ορίζει ο καθένας. Για μένα, είναι η ισορροπημένη ζωή.

Δουλεύετε σε έναν τομέα με τεράστιο ανταγωνισμό και μάλιστα στο εξωτερικό. Τι πιστεύετε πως σας κρατά ψηλά, εκτός του ταλέντου και πώς διαχειρίζεστε τη συνεχή πίεση για επιτυχία;

Αυτό που με κρατάει είναι ότι βλέπω τη μεγάλη εικόνα, δηλαδή αν θα υπάρξει μια αποτυχία ή μια επιτυχία, δεν είναι τόσο σημαντικό. Το σημαντικό είναι να βλέπεις τη μεγάλη εικόνα και το αν αυτό που κάνεις τελικά αγγίζει ψυχές. Σημασία έχει να υπηρετώ το έργο μου, να γράφω τη μουσική που βγαίνει μέσα από την ψυχή μου. Γιατί ξέρω ότι όταν γράψω κάτι το οποίο συγκινεί εμένα, θα βρει το ακροατήριό του και θα συγκινήσει και άλλους. Προσπαθώ να μην χάνομαι στη λεπτομέρεια και στον καθημερινό αγώνα που πολλές φορές σε ρίχνει. Το ότι είσαι άνθρωπος και μόνο σημαίνει ότι θα υποφέρεις -και αυτό είναι μέσα στη ζωή. Η επιτυχία είναι σχετική για τον καθένα, αλλά εγώ δεν θα ήμουν ευτυχισμένη, αν δεν είχα ισορροπία και στην προσωπική μου ζωή. Νιώθω δηλαδή ότι οι καλές κριτικές, τα χρήματα, η αναγνώριση, είναι μόνο ένα κομμάτι, και τελικά είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων που με κάνουν να νιώθω την επιτυχία. Επίσης το να αφήσω κάτι θετικό σ’ αυτό τον κόσμο είναι κάτι που με απασχολεί καθημερινά: το να δώσω θετικά μηνύματα, να θυμίζω στον εαυτό μου και στους άλλους ποιοι είμαστε πραγματικά, ότι είμαστε αγάπη κατά βάθος, αυτό νομίζω περισσότερο απ’ όλα μάς λείπει.
Ο διαλογισμός με βοηθάει πάρα πολύ να διαχειρίζομαι την πίεση, καθώς και η πίστη μου σε κάτι μεγαλύτερο, και φυσικά η οικογένειά μου και οι σοφοί φίλοι μου.

Λέοναρντ και εσείς: Μια μικρή ιστορία αυτής της συνάντησης και τι σημαίνει για εσάς αυτή η εμπειρία;

Αυτή η εμπειρία ήταν μεγάλη υπόθεση, μεγάλη τιμή που διάλεξε τη φωνή μου για αυτό τον τελευταίο του δίσκο. Όταν τον πρωτογνώρισα από κοντά μού έκανε μεγάλη εντύπωση το ότι είχε κάτι πολύ φωτεινό μέσα του, σχεδόν έλαμπε και ταυτόχρονα ένιωθες και μια σκιά, λες και κουβαλούσε το φως και το σκοτάδι μέσα του ταυτόχρονα και ζούσαν σε αρμονία. Ήταν ταπεινός και είχε ωραίο χιούμορ. Ήταν ένας καλλιτέχνης που θαύμαζα από μικρή. Ένα από τα πράγματα που μου άφησε η συνεργασία μας είναι η ενθάρρυνση να χρησιμοποιώ τις ελληνικές μου παραστάσεις περισσότερο στους στίχους. Έτσι άρχισα να εκτιμώ ακόμα περισσότερο την ελληνικότητα που έχει φυσικά η δουλειά μου και η φωνή μου, και έβαλα τον πήχη ακόμα πιο ψηλά στους στίχους μου, εμπνευσμένη και από το πόσες φορές έγραφε και ξαναέγραφε κάτι ο ίδιος.

Πώς είναι η ζωή αλλού, τι κερδίζετε, τι εμπειρίες ξεχωρίζετε;

Είναι δύσκολο να ζεις μακριά από την πατρίδα σου. Πόσο μάλλον που η οικογένειά μου ζει στην Ελλάδα και μου λείπει. Μου λείπει η Ελλάδα αλλά είναι και πάντα μέσα μου.
Στο Λος Άντζελες και στο Λονδίνο έχεις μια αίσθηση ότι όλα είναι πιθανά, όλα μπορούν να γίνουν. Ειδικά στο Λος Άντζελες νιώθεις ότι μπορείς να κυνηγήσεις τα όνειρά σου και να τα κάνεις πραγματικότητα. Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ δημιουργικοί, είναι μια υπέροχη πόλη.

Υπάρχουν άνθρωποι-φάροι στη ζωή σας;

Ναι, βεβαίως, άνθρωποι που ζουν και άνθρωποι που δεν ζουν. Μερικές φορές νιώθω ότι συνομιλώ με καλλιτέχνες που έζησαν παλαιότερα, μέσα από το έργο τους. Διαβάζοντας την ποίηση του Ελύτη, του Σεφέρη, νιώθω πως μου φωτίζουν τη ζωή και με καθοδηγούν. Άλλοι που πλουτίζουν τη ζωή μου με το φως τους είναι κάποιοι που είχα την τύχη να γνωρίσω όπως ο Leonard Cohen και ο Chris Difford στο εξωτερικό, στην Ελλάδα ο Γιώργος Ανδρέου, που πραγματικά υπήρξε πολύ σημαντικός για μένα, η Δήμητρα Γαλάνη, η Λίνα Νικολακοπούλου, η πρώτη μου δασκάλα φωνητικής στη Νέα Υόρκη, και πολλοί άλλοι που με τις συμβουλές, την υποστήριξη και την καθοδήγησή τους προχώρησα στην καριέρα μου.  
Αλλά και η μητέρα μου, πάνω από όλους, η αδερφή μου, ο άνδρας μου, στάθηκαν άγγελοι στη ζωή μου, βράχοι. Επίσης οι δάσκαλοί μου Trudy Goodman και Jack Kornfield, οι πνευματικοί φίλοι μου, είναι τόσοι πολλοί!

#HerStory