Από τη Στέλλα Ράπτη

#photography #art #fashion

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μόντρεαλ του Καναδά, ωστόσο οι παιδικές του αναμνήσεις έχουν γεύση και άρωμα Ελλάδας. Χιλιάδες μίλια μακριά από την πατρίδα τους, οι γονείς του Terry Tsiolis γνωρίστηκαν, αγαπήθηκαν και απέκτησαν ένα γιό και δύο κόρες χωρίς ποτέ να αφήσουν να πέσουν στη λήθη οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα της χώρας στην οποία γεννήθηκαν οι ίδιοι. «Στο σπίτι μιλάγαμε πάντα ελληνικά», θυμάται ο Terry Tsiolis «ακούγαμε ιστορίες από το χωριό, μαθαίναμε για το Σωκράτη και τον Πλάτωνα. Έξω από το σπίτι στη γειτονιά και το σχολείο, γινόμασταν Καναδοί». 

Ο πατέρας ξεκίνησε δουλεύοντας σε εστιατόρια και σταδιακά δημιούργησε αλυσίδα εστιατορίων. Τις Κυριακές όλη η οικογένεια φορούσε τα καλά της και έτρωγαν σε ένα από αυτά. Η μητέρα ήταν μοδίστρα, από τις καλύτερες και εξαιρετικά ικανή. Στο σπίτι είχε ένα μικρό ατελιέ και έραβε. Τα παιδιά ήταν πάντα τριγύρω και την έβλεπαν να ράβει, να ασχολείται με το στυλ και να ξεφυλλίζει τη Vogue για έμπνευση, αυτές ήταν οι πρώτες ματιές του Terry Tsiolis στο μαγικό κόσμο της μόδας. «Κρατώ πολλά από τους γονείς μου. Το σημαντικότερο όμως είναι: “Μην εγκαταλείπεις. Σήκω και προσπάθησε ξανά”». 

Terry Tsiolis | Leaders Talk | Official Trailer

Δείτε ολόκληρο το Leaders Talk 

 

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Οι πιο έντονες παιδικές μνήμες είναι βουτηγμένες στο φως της Ελλάδας με τον παππού και τη γιαγιά σε ρόλο πρωταγωνιστή και τη ζωή στο χωριό και τις δραστηριότητές της σε χρωματικό φόντο. Ο Terry Tsiolis και οι δύο αδελφές του επέστρεφαν στις πολυπολιτισμικές γειτονιές του Μόντρεαλ σε φίλους Κινέζους, Λιβανέζους, Πακιστανούς, Ιρακινού αλλά και σε «εχθρούς» που τους έβλεπαν πάντα ως ξένους. Η ζωή στο σπίτι τούς κρατούσε δυνατούς αποτελώντας καταφύγιο για τον ντροπαλό Terry που μετρούσε λίγους φίλους αλλά καλούς. Θυμάται τον εαυτό του σε ρόλο παρατηρητή, στις οικογενειακές γιορτές να είναι αυτός πίσω από την κάμερα απαθανατίζοντας τις στιγμές που οριοθετούσαν στενούς δεσμούς αίματος. 

Το αυγό του Terry

Σπούδασε στο Μόντρεαλ και έκανε το μεταπτυχιακό του στην επικοινωνία στη Νέα Υόρκη όπου μένει μόνιμα από το 1992. Πάντα τραβούσε φωτογραφίες και στο γύρισμα της τύχης στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται έκανε ένα σεμινάριο φωτογραφίας μόδας. Η αναπάντεχη φωτογραφία του, ένα αυγό σε λευκό φόντο, τράβηξε την προσοχή και του χάρισε μία θέση internship στο Harper’s Bazaar, τη στιγμή ακριβώς που στα χέρια του creative director Fabien Baron γινόταν το πιο σημαντικό περιοδικό στον κόσμο της μόδας. «Δεν ήξερα πώς λειτουργούν τα πράγματα σε ένα περιοδικό, δεν ήξερα ότι υπήρχε creative director, αρχισυντάκτης. Κι όταν ακόμη ξεκίνησα Harper’s Bazaar, δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω».

Στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’80 και του ’90, ο Terry Tsiolis αφέθηκε να επηρεαστεί από εικόνες και βιώματα που θα σφράγιζαν σταδιακά τις φωτογραφικές του δημιουργίες. «Άρχισα να πειραματίζομαι με μοντέλα. Δεν είχα ξαναδεί μοντέλα μέχρι τότε και μόλις άρχισα να τα φωτογραφίζω, κατάλαβα ακριβώς τι ήθελα να κάνω σε ένα περιοδικό. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, μέσα σε έξι μήνες δούλευα ως φωτογράφος μόδας full-time», αποκαλύπτει με μια δόση νοσταλγίας. 

Από την Ιζαμπέλι Φοντάνα στην Τζέιν Φόντα

Στα 27 του χρόνια υπογράφει το πρώτο του εξώφυλλο στη ρωσική Vogue. Με ταπεινότητα λέει ότι βρέθηκε στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή και με σημαντικούς ανθρώπους να τον στηρίζουν και να τον πιστεύουν.  Το γαϊτανάκι της επιτυχίας τον εκτόξευσε και ο Terry Tsiolis έφτασε να φωτογραφίζει τα πιο διάσημα μοντέλα στον κόσμο αλλά και «μύθους» του star system. Με την Isabeli Fontana, πασίγνωστο μοντέλο από τη Βραζιλία, υπήρξε μία χημεία που αποτυπώνεται σε επικά editorial μόδας. Με τη Rihanna υπήρξε ένας θαυμασμός για μία σταρ που με ταπεινότητα μπήκε στο στούντιο και συστήθηκε σε όλα τα μέλη της φωτογραφικής ομάδας. Με την Jane Fonda και τον Calvin Klein υπήρξε ένας φόβος αρχικά που γρήγορα μετατράπηκε σε δημιουργική συνεργασία και αποτέλεσμα που έχει μείνει στην ιστορία της φωτογραφίας. 

To Instagram επαναπροσδιορίζει τα όρια της φωτογραφίας

Ο φωτογράφος που λατρεύει τους ανθρώπους αποφάσισε το 2015 να απομακρυνθεί από τα περιοδικά και το χώρο της μόδας. Στράφηκε στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, τους φωτογράφιζε στο δρόμο, μετά τους κάλεσε μέσω του λογαριασμού του στο Instagram στο στούντιο του και τότε συνειδητοποίησε τη δύναμη των social media. «Δεν ξέρω πώς θα είναι το μέλλον, αλλά πρέπει να προσαρμοζόμαστε σε αυτό που θα βρίσκεται κάθε φορά μπροστά μας, αλλιώς θα χαθούμε. Ίσως ο φωτογράφος του μέλλοντος να έχει ένα τσιπάκι στο μάτι του και να βγάζει φωτογραφίες κάθε δευτερόλεπτο», δήλωσε πρόσφατα με αφορμή την πρόσφατη πρώτη του έκθεση με τίτλο Πορτρέτα στο Μουσείο Μπενάκη. 
Σαν άλλος αιρετικός της μόδας, ο Terry Tsiolis δεν αναγνωρίζει το glamour στο χώρο αυτό. Βλέπει σκληρή δουλειά, σαν όλες τις άλλες, αλλά και σκληρό  ανταγωνισμό και κριτική. Στο νέο κύκλο που ξεκίνησε στην καριέρα του μέσα από τα Πορτρέτα απλών και καθημερινών ανθρώπων ανακαλύπτει τη μαγεία της σύνδεσης, της στενής διαπροσωπικής σχέσης που μπορεί να χτιστεί σε λίγα λεπτά και να αποτυπωθεί σε ακόμη λιγότερα κλικς. Μέσα από τη δουλειά του και τις επιλογές του ο Terry Tsiolis αποθεώνει τις σύγχρονες έννοιες του diversity και του inclusion, της αποδοχής της διαφορετικότητας και της συμπερίληψης. 
 

#HisStory